AZİZ YILDIRIM GİTSİN FENERBAHÇE GELSİN! Manisaspor’un tarihinde böyle bir bütünleşme görülmedi. Bu sevgi, bu aşk, bu ilgi Manisaspor’un geleceği açısından umut verici. Bu tablo takımın futboluna nasıl yansır, göreceğiz. Şuana kadar ortaya çıkan bütünleşm

AZİZ YILDIRIM GİTSİN FENERBAHÇE GELSİN!

Manisaspor’un tarihinde böyle bir bütünleşme görülmedi. Bu sevgi, bu aşk, bu ilgi Manisaspor’un geleceği açısından umut verici. Bu tablo takımın futboluna nasıl yansır, göreceğiz. Şuana kadar ortaya çıkan bütünleşme güzel ve anlamlı. İlin valisi, belediye başkanı ve bazı kurum ve kuruluşların Manisaspor için çabalamasını takdirle karşılıyorum. Ayrıca biz gazeteciler de maçlara giriş kartımız olmasına rağmen Manisaporumuza destek olmak amacıyla kombine alacağız. Gidişat iyi. Yönetim ve futbolcuların şehrin bu ilgisine mazhar olacağına inancım tam. Ama daha çok desteğe ihtiyaçları var. Bu ligde sadece 1 yıl kalmak dileğiyle…   AZİZ YILDIRIM FENERBAHÇE’DEN BÜYÜK (MÜŞ)! Gaziantepspor karşılaşmasında bunu çok net bir şekilde gördük. Aziz Yıldırım Fenerbahçe’den büyük!!! Tavırları, söylemleri ve o diktatör havası bize bu hissi veriyor. Hatta daha da ileriye gidiyorum; Son 4-5 yıldır Fenerbahçe’den çok Aziz Yıldırım’ı konuşuyoruz. Fenerbahçe’nin önüne geçmiş başkan! Aziz Yıldırım’ın Fenerbahçe’si olmuş koskoca Fenerbahçe…   Fenerbahçe’ye gönül vermiş insanların son birkaç yıldır çektiği Çin işkencesi gibi bir şey. Bu yıl bir de Manisaspor’un düşüşü eklenince üzüntümüz katlandı. Alınan kahredici sonuçlar ve son 4 yılda son anda kaybedilen 3 şampiyonluk…   Bir kez şampiyon olduk o da davalık! Şike yapmayı becerebilmiş olsalar herhalde son 4 yılda 4 kez şampiyon olurdu Fenerbahçe! Nedir bu çile? Fenerbahçe siyasallaşıyor, eriyor. Herkesle kavgalı, tuhaf bir camia olduk. “Fenerbahçe Cumhuriyeti” tabiriyle ötekileştirilen Fenerbahçe, kendi taraftarından başka seveni olmayan bir cumhuriyet oluverdi. Bu mu büyüklük? Konuştuğum her Fenerbahçeli açıyor ağzını yumuyor gözünü. Herkes kan davalı sanki... Aziz Yıldırım’ın o bitmeyen hırsı bulaşıcı bir hastalık gibi neredeyse her Fenerbahçeli’nin kimyasına nüfuz etmiş. Korkunç bir intikam duygusu… Nedir bu acıların takımı edebiyatı? Aziz Yıldırım vizyonunu 2 yıl önce tamamlamıştı. Zico döneminde kazanılan şampiyonluğun ardından bırakmış olsa bugün Fenerbahçe kendisine minnettardı.  Ama o değil Zico bıraktı.   Gaziantepspor maçı devam ederken eline mikrofonu alıp taraftarlara fırça atması ne adar garip, ne kadar saçmaydı… Taraftarın Alex’i istemesi kadar doğal bir şey olabilir mi? Başkansan başkansın, binlerce kişiye fırça hakkını nereden alıyorsun? “Darağacında son sözümüz Fenerbahçe” diyor ya Yıldırım… Nasıl bir tabirdir bu? Fenerbahçeli’nin darağacında işi ne? Futbol değil mi sonuç itibariyle mevzu. Fenerbahçe sevgisinin tarifi böyle bir örnekle yapılır mı? Ölmek üzereyken kimin aklına Fenerbahçe gelir? Ne alaka? Geçmişte yaptığı hizmetlere eyvalla. Hiç birine lafın yok. Ama herkesin bir misyonu, bir ömrü var. Her kabağın da bir ömrü olduğu gibi… Kabak tadı vermeden bu iş nihayet noktalansın. Aziz Yıldırım gitsin, Fenerbahçe gelsin…   Son sözüm budur!