8 Mart Dünya Kadınlar Gününde ZİÇEV yararına düzenlenen gezi boyunca bu çocuk şarkısının sözleri kulaklarımda çınladı durdu.
Güneşin alası çok
Her evin çilesi çok
Analar çeker yükü
Kimsenin bilesi yok
Gelin çiçek derelim
Yollarına serelim
Sevgi dolu türkülerle
Annemize verelim
Çocuğa bakar anne
Evine tapar anne
Gece gündüz çalışır
Yarını yapar anne
Gelin çiçek derelim.
Türkü formundaki bu ezgiyi çocukken ilk dinlediğim andan itibaren çok sevmiştim.
Dünya Kadınlar gününde bu ezginin sözleri benim için daha bir anlam kazandı.
Kadınlar ve anneler gerçekten dünyanın bütün yükünü, kahrını çekiyorlar.
Hele bir de özel çocuğu varsa bu yük iki kat artıyor...
Düşünsenize, yaşı kaç olursa olsun, bedeni büyüyen ama aklı hep çocuk kalan, ömür boyu bakıma ve desteğe muhtaç olan bir can...
Onun her şeyiyle, maddi manevi bütün yükünü, en çok anneler taşıyor.
Zorlukları anneler yaşıyor...
Bir de o özel çocukların kimilerinde, sevgi, hırçınlık duyguları yoğun şekilde ortaya çıkıyor.
İşte o özel çocukların anneleri; hem anne, hem doktor, hem bakıcı, hem psikolog, hem de öğretmen olmak zorunda kalıyorlar ve bunu evlatları için gocunmadan, yüksünmeden seve seve yapıyorlar.
Üstüne üstlük bir de ailenin diğer fertlerine ve topluma karşı görevlerini yerine getirmeye çalışıyorlar.
Buna yakından şahit olan gönüllü hanımlar da, sırf bu özel çocukların rahat etmelerine katkı için, bu tür gezi vb etkinliklere katılarak destek olmaya çalışıyorlar.
Günümüzde hayat şartları zor ...
Özel çocuklar için bu şartlarda, bakım, eğitim, yemek ve diğer ihtiyaçların karşılanması gerçekten çok önemli.
Bu vesileyle gezide emeği olan, Vakıf Müdürü Sayın Hüseyin Okumuş, değerli eşi Ayfer Okumuş, can dostum Özden Kavukçu Şengüldüren ,
TC Semra Akman, Emine Bagci, Serpil Güzgülü Arslan ve diğer görevlilere teşekkür ediyorum.
İyi ki sizler gibi duyarlı insanlar bir araya gelmişsiniz, böyle güzel bir yardımlaşmaya, iyiliğe vesile oluyorsunuz...
8 Mart Dünya Kadınlar Gününde tüm kadınların hak ettikleri sevgi, huzur , rahatlık ve güven içinde yaşamaları umuduyla...
Küçük bir anı:
Şubat ayı sonunda bizim özel kızımızın olduğu günümüzde… Tam evlere gitmek için ayrılırken, bu özel kızımız yanıma geldi.
Gözleri dolu dolu. Sesi ağlamaklı;
"Bak, annem hastaneye yatacak...Ameliyat olacak...Ben anneme çiçek alcam, ziyaret etcem..." Biraz sustu, sesi titreyerek;
"Bak anneme dua et…
Sen güzel dua edersin.
Anneme dua edelim. İyi olsun annem. Annem iyileşsin. İyi mi Anneme dua et" dedi.
O nasıl içten bir istek, o nasıl bir anne sevgisi ya Rab! O nasıl bir endişe, o nasıl yalvarır gibi bir bakış.
Katıksız, saf, tertemiz bir istek...
Meleğim sen istersin de ben dua etmez miyim?
Rabbim annene ve tüm hastalara acil şifalar versin.
Senin yüreğindeki temiz sevgiyle hepimizin gönlümüzü doldursun...
