Manisa’nın  1313  tarihinde Saruhan Beyin  fethinden sonra  onun adı ile anılması  1926 yılına kadar devam etmiştir. Sancağın bütününe  'Saruhan Sancağı'  adı verilirken, en kalabalık yerleşim birimi olan sancağın merkezine 'Manisa' adı verilirdi.
    T.B.M.M     1926'da   'karışıklığa  neden oluyor' sebebi ile ilin adını Manisa’ya  çevirerek , Saruhan adını  tarih yapmıştır.  Her ne kadar meclis bu ismi kaldırsa da  T.B.M. Meclisi albümlerinde 1950'ye kadar  Manisa  Milletvekillerinin altında  Saruhan Mebusu  yazılarını da  görürüz.
    Şehir merkezi  yani Manisa,  1842 yılında  54 mahalleden oluşmuştur. Bu mahallelerden 23'ünde gayr-ı müslim , 6'sında Türk nüfusu bulunmamaktadır.  Bir mahallesinde  de Müslüman Kıptiler bulunurdu.
1842 yılında yapılan nüfus sayımında ,  Manisa'da  Nahiyeler ve köyler dahil  25.432 erkek nüfus sayılmıştır.(  O yıllarda  nüfus sayımlarında  yalnız erkek nüfus sayımı yapılırdı) Bu nüfusun 7.475 kişisi  gayr- ı  Müslim'dir.
     Nüfus sayımında  , hane  sayımının yanında erkek nüfusunun kaldığı 23 medrese ve 16 han dikkat çekmektedir. Bugün  şehrimizde ayakta kalan medrese olmadığı gibi 2 han bulunmaktadır. Demek ki Yunan kaçarken 8 Eylül'de bunların çoğunu yakmış. Yakamadığını da  her halde  biz yıkmışızdır.
      Manisa yani merkezde erkek nüfus  11.630 iken , merkez nahiyelerinde : Palamut Nahiyesi : 4.524 ,   Emlak Nahiyesi : 1.916  , Belen Nahiyesi  : 3.661   ,Yuntdağı Nahiyesi : 3.701  kişidir.   İlginç olanı, bu nahiyelerin bir kısmının isim değiştirerek kaybolduğunu  veya küçülerek  yok olduğunu  görüyoruz.
    1842 sayımında gayr-ı Müslim nüfusunun  %35  civarında olduğunu görüyoruz. %21.6 ile Rumlar başta giderken , Ermeni nüfus %9.6, Yahudi nüfus : % 3.5 civarındadır.  Halbuki 100 yıl önceki kayıtları incelediğimizde Yahudi nüfusun önde gittiğini görürdük. Demek ki Yahudi nüfuz 100 yıl içinde başka bölgelere göç etmiş.
     Çarşı , İbrahim Çelebi , İvaz Paşa , Dere , Göktaşlı , Ayn-ı Ali , Nişancı Paşa , Alaybeyi , Saz, Dilşikar , Yar Hasanlar , Lala Paşa , Akmescit , Hacı Yahya  gibi  mahallelerin  isimlerinin o yıllarda da kullanıldığını görüyoruz. Bu isimlerden daha fazla mahalle isminin günümüzde kaybolduğunu veya  isim değiştirerek devam ettiğini görüyoruz.
     1842 Yılında Saruhan Sancağı  ilçelerini , nüfusları ile  alt alta yazarak , yazımızı burada bitirmek istiyorum . Bu rakamlara bakarak 100 yılda bazı kazaların  yok olduğunu , bazı köylerin de  yeni ilçe merkezleri oluşturduğunu görüyoruz.
  1.  Manisa  Kazası  25.432  
  1. – Sart  Kazası  . En küçük ilçe  369  erkek nüfus. Salihli içinde  87 nüfuslu bir  köy
  2. Foçateyn Kazası : 3.265
  3.  -Nif  Kazası          : 2.836
  4. – Gördük Kazası : 2.512 ( Bugün Akhisar’ın Kırkağaç yolundaki  köylerin bağlı bulunduğu yer.)
  5. – Akhisar  Kazası :  3.121 
  6. – Gördüs  Kazası :  6.284    ( 3. Büyük kaza)
  7. – Kayacık Kazası  :  2.030
  8. – Timürci / Demirci  Kazası :  12.248 (2. Büyük kaza)
  9. – Mendehura  Kazası : 676
  10. – Adala  Kazası     : 2.149
  11. -  Kasaba- i Turgudlu Kazası : 4.069 (Alan olarak en küçük ilçe )
  12. – Ilıca  Kazası :  792 (Ahmetli, Urganlı , Derbent , Akçapınar , Gökkaya  köylerini içine alır.)
  13. – Marmara  Kazası  : 806  (1835 sayımında 1.715 kişi. Kısaca  7 yıl da en fazla düşüş yaşayan yer.)
  14. – Dağ Marmarası Kazası :   624
  15. – Güzelhisar-ı Menemen Kazası :  865
  16. -  Menemen Kazası   :  4.463
  17. – Borlu  Kazası   : 1.502