Hülya Kılınç yazısında şunları kale aldı: "Kadınlar öldürülüyor her gün. Kentlerde, sokaklarda, evlerde şiddet görüyor. Eşleri, babaları, erkek arkadaşları tarafından hayattan koparılıyor. Kadınlar bu ülke yok sayılıyor… Daha geçtiğimiz gün gencecik bir üniversite öğrencisi olan Pınar Gültekin’i acımasızca katletti bir erkek, bir başka kadın kocası tarafından öldürüldü. Çok sevdiği için, kıskandığı için, dışarıya çıktığı, telefonla konuştuğu için öldürdü kadınları erkekler ve hep bir sebep bularak öldürmeye devam etmekteler… DİNLEMESİ BİLE İNSANI DEHŞETE DÜŞÜRÜYOR Birkaç yıl önce tanıdım Münevver’i, barışmak isteyen eski nişanlısı tarafından 17 yerinden bıçaklanmış, ölümün kıyısından dönmüştü. Olayın yaşandığı evinde görüşmüştüm Münevver’le. Kimi zaman ağlayarak, kimi zaman isyan ederek anlattı yaşadıklarını. Oysa bizim ülkemizde baskı ve yasalara karşı durmak, yeterliydi bir erkek için bir kadını öldürmesi. Münevver de tıpkı diğer kadınlar gibi ret ettiği için bir zamanlar sevdiği erkek tarafından 17 bıçak darbesiyle öldürülmek istendi. Cinayete teşebbüs eden eski nişanlı tutuklandıktan günler sonra gözünü açtı Münevver, tedavilerle ayağa kalkması aylar sürdü. Sol kolunu kullanamasa da, yüzündeki bıçak yaralarının iziyle çoktan barıştı. Yeniden gökyüzüne bakmayı öğrenen Münevver, şimdilerde ruhuna açılan yaralarını onarıyor. Dinlemesi bile insanı dehşete düşüren erkek şiddetini her gün birçok kadın yaşamakta… Kimi Münevver gibi hayatta kalmayı tesadüflere borçlu oluyor, kimi gencecik yaşında hayat veda ediyor. Tüm bu süreçte kadınların şiddetten ve ayrımcılıktan korunması için hazırlanan İstanbul Sözleşmesi’nden Türkiye’nin çekileceği konuşuluyor ne yazık ki. Bu yaşanan katliamları görmezden gelmek, en az işlenen cinayetler, şiddet ve tacizler kadar ürkütücüdür, katilin, tacizcinin suçuna ortak olmaktır."