Kırkağaç’ta ikamet eden baba Halil Coşkun’un şiirinde geçen “Gören gözlerim görmez oldu, duyan kulağım duymaz oldu, yiyen ağzım yemez oldu, çalışan elim çalışmaz oldu, yürüyen ayağım yürümez oldu, her gün çıkarım kapının önüne, saat altıdan sonra, oğlum gelecek diye yoluna bakarım. Gelmedi, gelmedi gelmez artık. Gitti gelmez. Ne olur benim bu halim. Çocuklarıma ağlarım, kendime ağlarım, her gün yollarını beklerim, gelmez gelmez gelmez gitti gelmez. Çok özledim, her gün yolunu beklerim, gelen yok giden yok her gün ağlar gözlerim” mısraları yürekleri burktu. Oğlunu çok özlediği için ona şiir yazdığını söyleyen Halil Coşkun, şöyle konuştu: “Çok özledim oğlumu. Her gün saat 6’da dışarıya çıkıp oğlumun gelmesini bekliyorum. Ama gelmiyor gelmez artık” diyerek gözyaşlarını tutamadı.