Hayatın zorlaştığını düşünürüz bazen..Anlamsızca gelir çoğu şey.Öfke duyarız kimi zaman kendimize.Hatta kendimize yabancılaşır ve sıkılırız.Yeter dediğimiz çok zaman ve anımız olmuştur..Bazen de öyle anlar vardır ki ego sarar her bir yanımızı..Bazen de kendimizden çok başkalarını sever onların kimliğine bürünürüz belki de benlik arayışı olur bu.
Yalan söyleriz karşımızdakine ama en çok da kendimize. Mutluymuşuz gibi serpiliriz hayata ama yalnız olduğumuzu biliriz şu hayatta. Yalnız kalmak isteriz kaldığımızda da şikayetçi oluruz bu durumdan.. Beynimizde ki iklime göre poz veriyoruz etrafa.
Nankör derler ya hani insanoğlu için, değildir aslında çünkü hep bir eksik bir de fazlasını verir hayat.Bu yüzden dengemiz şaşar ya zaten..Kıran kırana bir mücadele var oysa ki..Kimi zaman iş hayatımızda kimi zaman kendi içimizde duyduğumuz aşka. Nedir bu diye sorarız her başımızı koyduğumuz omuza aşk mı kin mi özlem mi öfke mi diye..
Özleme yer vermek istiyorum aslında bir başka değişle hasrete. Bir şarkısında Sezen Aksu ne güzel de söylemiş neden kime neye bu özlem.Hepimiz birilerini özleriz elbet bazen uzakta ki birine bazen geçmişimizde sevdiğimiz birine bazense hep yanında olan kişiye..Ama hep somutlaştırılmıştır özlem nedense hep birilerine mal olur özlemek.Aslında soyuttur hasret. Bir eşyaya bile özlem duyarız. Onlarında birer ruha sahip olduğunu düşünürüm hep. Bir evi özlediğinizi hiç düşündünüz mü mesela? O evdeki anılarınızı, size verdiği huzuru..Hani derler ya insanın evi gibi yok diye işte altında yatan her bir sebep sahiplenmektir aslında çünkü kabullendiğimiz yani sahiplendiğimiz şeyleri özleriz aslında…
Bir evle vedalaştınız mı hiç? Son kez bakıp hoşça kal demek ne zordur..Dokunuruz son kez kapısına penceresine değer elimiz son kez ve tek bir hoşça kala sığdırırız koca birer anıyı hatta anıları..Özlemek içimizde var bizim. Bazen bir koku hatırlatır bazen bir ses çınlar kulağımızda tüm geçmiş seriliverir önümüze..Hikayeler anlatılır Leyla ile Mecnun’u bilmeyen yoktur Mecnunun Leyla’ya duyduğu hasreti ve aşkı. Efsane gelir çoğu zaman. Bazen de benzetiriz yanımızdakini Leyla’ya..Yani diyeceğim o ki aşkta içimizde özlem de..Ama güzeldir özlemek kıymetini bilmesek özlemezdik herhalde…