BİR ERKEK OLARAK UTANÇ DUYUYORUM!
Bu yazının 8 Mart Dünya Kadınlar Günü’yle hiçbir ilgisi yok. Özel günlerle doğum günüm de dahil hiç ilgilenmediğimi yakın arkadaşlarım iyi bilir. Bana bu yazıyı yazdıran tek unsur Turgutlu’daki kadın cinayeti. Bir başka değişle anne cinayeti!
Kahroldum…
Keşke o an, orada olsaydım ve engelleyebilseydim cinayeti. Keşke eşini sokakta kovalayan o adamın önüne geçip durdurabilseydim. Keşke kurtarabilseydim o bıçak darbeleriyle çaresizce yere yığılan kadını, anneyi!
Annesinin bıçaklandığını anlatırken öldüğünü bilmeyen küçük Ahmet’e “Bütün bu olanlar şaka, oyun” diyebilseydim. Belki o zaman bu yazıyı yazmaya gerek kalmaz ben de bu utancı tekrar tekrar duymazdım karşınızda.
Ama maalesef…
Maalesef bütün bu olanlar gerçek.
Utanıyorum…
Bu kadar aciz ve bu kadar merhametsiz nasıl olunabilir? Bu nasıl bir ruh halidir? Çaresiz bir insanı, bir kadını, en önemlisi bir anneyi hem de defalarca nasıl bıçaklayabiliyor?
Aklım almıyor.
Vicdanım kabul etmiyor.
Yüreğim yanıyor.
Ve sadece utanç duyuyorum.
İnsanlık adına ve de erkek olduğum için…