Yaş ilerledikçe, ölüme karşı bi parça daha olgun düşünebiliyor insan. Ölümün kimseye torpil geçmediğini ve herkes için olduğunu kabullenmek zorunda kalıyoruz, kavrayamasak ve anlayamasak da. Üzerine hiç konduramadığımız insanlar da gün gelecek, ölec
Yaş ilerledikçe, ölüme karşı bi parça daha olgun düşünebiliyor insan.
Ölümün kimseye torpil geçmediğini ve herkes için olduğunu kabullenmek zorunda kalıyoruz, kavrayamasak ve anlayamasak da.
Üzerine hiç konduramadığımız insanlar da gün gelecek, ölecek. Bunun istisnası yok.
Ancak 46 yaşında erişebildiğim bu olgunluk dolayısı ile olsa gerek; Gözyaşlarıyla ve tarifsiz bir kederle değil, yüzümde buruk bir gülümsemeyle yazıyorum bu yazıyı.
O kadar güzel yad ediyorum ki Ertuğrul Amca’yı, öyle güzel anılar ve öyle neşeli sohbetlerle kalmış ki aklımda, “Allah herkese böyle bir ömür nasip etsin” demekten kendimi alamıyorum.
Ve herkese böyle bir veda.
Bugün Hatuniye’de, bütün bir Manisa’yı gördüm ben. Her yaştan, her kesimden, herkes ordaydı.
Doğduğum kent, insanlarla cisimleşmiş halde baştan sona Hatuniye’deydi sanki.
Yazdığı kitabına, “Bir Ömür Manisa” adını vermiş olan birinden, bütün bir Manisa helallik almaya ve bir ömrü kendine adamış birine hakkını helal etmeye gelmişti sanki.
“Sen bir ömrü bizim yaşadığımız kente verdin, biz de sana sevgimizi, saygımızı, vefamızı sunmaya geldik.” Der gibiydiler.
Düşünsenize bir, ne güzel yaşadı Dayıoğlu. Ne güzel anılar bıraktı her birimizin belleğinde.
Ben düşündüm, düşündüm O’nunla ilgili iç karartan, yüzümü buruşturan, içimi acıtan hiçbir anı bulamadım. Hep neşeli, gülüşlü, kahkahalı, mizah dolu, akıl dolu, nüktedan fıkralar, anekdotlar, hatıralar, hazır cevaplar, farklı bakış açıları, doyumsuz sohbetler, koca bir tarih, bir ayaklı arşiv. Muhteşem bir insan, muhteşem bir çınar.
İçimde kalan tek şey:
“Niye bir röportaj yapmadım O’nunla?”
“Niye O’nun tatlı sohbetini özleyeceğimiz günlerde, izleyebileceğimiz, dinleyebileceğimiz, okuyabileceğimiz bir şey var edemedim?”
Bu da çok dert değil aslında. Sonuçta O bıraktı geriye pek çok şey, bütün büyük insanlar gibi.
Elle tutulur, gözle görülür pek çok mirası var.
Onurlu bir soyadı bıraktı her şeyden önce çocuklarına, bizler için de harika bir kitap:
“Bir Ömür Manisa”
Okuyun derim, muhakkak okuyun.
O’nun gibi büyük adamlardan öğreneceğimiz çok şey, alacağımız çok ilham var o kitapta.
Kitabın ilk çıktığı günlerde, onunla ilgili yazdığım bir yazının linki aşağıda.
Artık bize düşen, O’nu okumak, anlamak, fikirlerini yaşatmak sonuçta.
Mekanın Cennet Olsun, Güle Güle Ertuğrul Amca.
YAZIYI OKUMAK İÇİN TIKLAYIN...Naime SİMSAROĞLU - BİR ÖMÜR MANİSA - Manisanın Net Gazetesi
